Darren Craft

Hufflepuff ⚜ VI rok ⚜ mugolskie pochodzenie *

(...) bo chcą chcieć, bo im się rzekomo należę,
leżę, patrzę w podłogę i nie chcę - Marcin Świetlicki

Punkt X jest jedynym miejscem, gdzie obcym nie wolno wchodzić. Nie znajdziesz tu ciepłego kominka i miękkiego fotelika. Wszechobecna ciemność i przenikliwe zimno brutalnie zamykają w kwadratach nagich ścian. To tutaj – choć blisko ludzi – zostajesz zawsze sam. Nie istnieje sposób na wniknięcie. Miejsce to jest niczym innym jak podstarzałą maszynerią, którą ktoś kiedyś z przypadku nazwał ludzkim mózgiem. Przestrzeń pełna usterek i wad fabrycznych. On ma ich nieprzeciętnie dużo. W przesycie wypartych wspomnień, burzących ciągłość myśli. Za dużo pęknięć na emocjach, by poczuć miłość. Zbyt wiele do naprawiania, by w ogóle próbować. Stoi więc dokładnie tam, gdzie go zostawiono – w cieniu. Pod dachem sierocińca w trakcie ferii letnich, przez resztę roku tu, w Hogwarcie. Niezmiennie od lat za społecznym marginesem. Bo jest Puchonem, sierotą i urodzonym konformistą. Bo nigdy nie zrozumie fenomenu Quidditcha. Również dlatego, że czasem na to pozwala. Dokładnie tak, jak na pierwszym roku nauki, gdy Ślizgoni wsadzili go do kufra w lochach (bo to takie zabawne, szlamo). A choć dziś bez oporów potraktowałby ich zaklęciem Expulso, w dalszym ciągu nie lubi konfrontacji.

Zatroskany o przyszłość i samotny przez przeszłość opija kremowym piwem przereklamowaną wolność uczuć, której powoli ma już dość. Nie wie kim jest i kim chciałby być – stara się być tym, kim widzą go inni. Zarywa noce, by nie śnić, a czasem dlatego, że znów nadrabia zaległości z warzenia Eliksirów. Niekiedy wstaje też długo przed śniadaniem, idzie na Wieżę Astronomiczną, rzuca w złości mnóstwem defensywnych zaklęć, których jeszcze nie uczyli, ale on poznał je sam. Chciałby skierować je na tych, którzy niegdyś go skrzywdzili. Chciałby, ale nie potrafi. Woli rolę pasywnego. W efekcie nigdy się nie wybija, nie adoruje koleżanek i nie czaruje w towarzystwie, mimo że od piątej klasy potrafi nawet niewerbalnie. Jest poważny aż za bardzo. Czasami tylko pozwoli sobie na drobny żart, do którego otwarcie się nie przyzna. Tak już się przyjęło. Nie potrzebuje rozgłosu, nie chce też uwagi. W gruncie rzeczy szuka spokoju. Nie za wiele go w londyńskim przytułku. Podobnie jak w sierocińcu, i tutaj nikt nie wie, że jest zdolnym czarodziejem. Tymczasem blizny po oparzeniach i stary artykuł o spalonym blokowcu w londyńskiej dzielnicy mówią mu, że kiedyś miał rodziców, których nie pamięta, a on tak desperacko pragnie sobie ich przypomnieć, że czasem zapomina o słowie „tu” i „teraz”.

* Nie wiadomo dokładnie, jakiej krwi jest chłopak. W wieku dwóch lat stał się jedyną ocalałą ofiarą pożaru. Zginęło wtedy pięć rodzin, w tym dwie z dzieckiem, jedna z nich czarodziejska. Darren za decyzją sądu zyskał jednak nazwisko mugolskie. Gdy w wieku jedenastu lat wykazał zdolności magiczne, Ministerstwo Magii, wątpiąc w decyzję sądu, zainteresowało się jego sprawą, do dziś jednak nie ustalono jednoznacznie, czy przydzielenie go do rodziny Craftów nie było wynikiem pomyłki i czy jest członkiem pół-czarodziejskiej rodziny Jonesów, na co wskazywałoby ujawnienie przez niego magii. Aby nie rozdmuchiwać sprawy na nowo, przyjmuje się, że chłopiec jest czarodziejem mugolskiego pochodzenia.

POSZUKIWANIA & POWIĄZANIA ⚜ DODATKOWE ⚜ OPOWIADANIA

Kodu do KP użyczyła LeChat (♥).
Zakładki dodam kiedyś. Wątki 4/4.