VIVIANNE MARCEAU
Smoła jak mrok, w lustrze kurz, mgła. Śpię w cudzych snach. Ja to już nie ja.
21 GRUDZIEŃ 1999, PARYŻ, FRANCJA — ANGIELKA PO MATCE, FRANCUSKIE KORZENIE PO OJCU — SLYTHERIN, czysta krew — STAŻYSTKA OBRONY PRZED CZARNĄ MAGIĄ, ucieczka — RÓŻDŻKA 12 CALI, SZTYWNA, GRUSZA, WŁOS Z OGONA JEDNOROŻCA, bezużyteczna — NIKOMU NIE ZDRADZIŁA SWOJEGO BOGINA, strach — NARZECZONA MIMO WOLI, koszmar — NIEBYWAŁA NIEZDARA, kłamstwo — powiązania
Na śniadanie je powidła śliwkowe z tostami, nigdy odwrotnie, a o zielonej herbacie zawsze zapomina, gdy się zaparzy, więc wypija zimną późnym wieczorem, przez co spać po nocach nie może. Przez połowę dnia szuka różdżki, by ostatecznie znaleźć ją w tylnej kieszeni dżinsów, i patrzy na zegarek tylko po to, by za sekundę zrobić to znowu, bo już zdążyła zapomnieć, która godzina. Śmieje się zdecydowanie za głośno, a tym bardziej z rzeczy, z których śmiać się nie wypada, za co notorycznie jest wyrzucana ze szkolnej biblioteki, a i tak zawsze wraca z przepraszającym uśmiechem i paczką trufli na przekupienie. Nigdy nie może zmyć farby z palców, nie wspominając o plamach na ulubionych dżinsach, a woń terpentyny miesza z drogimi perfumami o zapachu bzu, jaśminu i trawy cytrynowej. Zdecydowanie zbyt często zostaje po zajęciach, by pomagać uczniom z pracą domową, konspiracyjnym szeptem prosząc, by zatrzymać to w sekrecie przed profesorem. Codziennie ćwiczy przed lustrem promienne uśmiechy, makijażem maskując cienie pod oczami z nadzieją, że nikt nie dostrzeże przerażenia, które czai się na skraju długich rzęs. Szybkim machnięciem ręki zbywa zaniepokojone spojrzenie pielęgniarki, kiedy kolejny raz zjawia się w skrzydle szpitalnym uprzejmie prosząc o maść na stłuczenia, jak zwykle tłumacząc, że potknęła się o własne nogi.
I w tym wszystkim już prawie zapomina, że przecież tylko udaje. To tylko przedstawienie, piękna iluzja, którą kawałek po kawałeczku skleja nocami z gorących łez i strachu.
21 GRUDZIEŃ 1999, PARYŻ, FRANCJA — ANGIELKA PO MATCE, FRANCUSKIE KORZENIE PO OJCU — SLYTHERIN, czysta krew — STAŻYSTKA OBRONY PRZED CZARNĄ MAGIĄ, ucieczka — RÓŻDŻKA 12 CALI, SZTYWNA, GRUSZA, WŁOS Z OGONA JEDNOROŻCA, bezużyteczna — NIKOMU NIE ZDRADZIŁA SWOJEGO BOGINA, strach — NARZECZONA MIMO WOLI, koszmar — NIEBYWAŁA NIEZDARA, kłamstwo — powiązania
Na śniadanie je powidła śliwkowe z tostami, nigdy odwrotnie, a o zielonej herbacie zawsze zapomina, gdy się zaparzy, więc wypija zimną późnym wieczorem, przez co spać po nocach nie może. Przez połowę dnia szuka różdżki, by ostatecznie znaleźć ją w tylnej kieszeni dżinsów, i patrzy na zegarek tylko po to, by za sekundę zrobić to znowu, bo już zdążyła zapomnieć, która godzina. Śmieje się zdecydowanie za głośno, a tym bardziej z rzeczy, z których śmiać się nie wypada, za co notorycznie jest wyrzucana ze szkolnej biblioteki, a i tak zawsze wraca z przepraszającym uśmiechem i paczką trufli na przekupienie. Nigdy nie może zmyć farby z palców, nie wspominając o plamach na ulubionych dżinsach, a woń terpentyny miesza z drogimi perfumami o zapachu bzu, jaśminu i trawy cytrynowej. Zdecydowanie zbyt często zostaje po zajęciach, by pomagać uczniom z pracą domową, konspiracyjnym szeptem prosząc, by zatrzymać to w sekrecie przed profesorem. Codziennie ćwiczy przed lustrem promienne uśmiechy, makijażem maskując cienie pod oczami z nadzieją, że nikt nie dostrzeże przerażenia, które czai się na skraju długich rzęs. Szybkim machnięciem ręki zbywa zaniepokojone spojrzenie pielęgniarki, kiedy kolejny raz zjawia się w skrzydle szpitalnym uprzejmie prosząc o maść na stłuczenia, jak zwykle tłumacząc, że potknęła się o własne nogi.
I w tym wszystkim już prawie zapomina, że przecież tylko udaje. To tylko przedstawienie, piękna iluzja, którą kawałek po kawałeczku skleja nocami z gorących łez i strachu.
ODAUTORSKO
CODE.
